22 września 1939 roku w Brześciu nad Bugiem wspólnie defilowały Wehrmacht i Armia Czerwona. Defiladę, w związku z przekazaniem tego polskiego miasta Armii Czerwonej przez Wehrmacht, przyjmowali sowiecki generał Siemion Kriwoszein i niemiecki generał Heinz Guderian.
W dniu defilady w twierdzy brzeskiej bronili się nadal polscy żołnierze, odpierając najpierw ataki niemców, a później sowietów aż do nocy z 26/27 września, kiedy opuścili twierdzę.



Zainteresowałem się tym tematem, ponieważ moja babcia urodziła się w Brześciu i sporo mi opowiadała(i do dziś opowiada) jak to wszystko wyglądało.Na samej defiladzie też była.

SMK

W 1938 roku w Zakładach Kirowskich w Leningradzie rozpoczęto konstruowanie ciężkiego czołgu przełamania mającego zastąpić w przyszłości wozy T-28 i T-35. Głównym konstruktorem czołgu SMK (skrót od Siergiej Mironowicz Kirow) był inż. A.S.Jermołajew. Na pierwszym projekcie czołg posiadał trzy wieże, jedną z armatą 76mm i dwie z armatami 45mm, pancerz miał mieć grubość do 60mm. 9 grudnia 1938 roku projekt i model czołgu przedstawiono Stalinowi, i jak wieść niesie, wódz osobiście zdjął jedną wieżę nakazując pogrubienie pancerza. Po zamieszczeniu poprawek w projekcie od stycznia 1939 roku przystąpiono do budowy pierwszego, już dwu-wieżowego czołgu SMK.
20 września 1939 roku czołg był prezentowany na poligonie w Kubince przedstawicielom władz partyjnych i komisariatu obrony. Wkrótce potem rozpoczęto próby techniczne. W grudniu 1939 zapadła decyzja o wysłaniu czołgu SMK do Finlandii, abt tam kontynuować testy w warunkach bojowych. Pierwszy bój czołg stoczył 17 grudnia 1939 roku w rejonie Hottinen, a 19 grudnia został unieruchomiony podczas ataku na umocnienia fińskie pod miastem Summa, i pozostawiony przez załogę. Finowie wielokrotnie próbowali odholować czołg SMK, lecz bez rezultatu, powodem był brak odpowiedniego sprzętu i artyleria sowiecka. Do uszkodzonego czołgu SMK wojska sowieckie dotarły dopiero w lutym 1940 roku. Ze sporymi problemami odtransportowano czołg do fabryki w Leningradzie, lecz ostatecznie zrezygnowano z wyremontowania czołgu SMK.

Jakowlew Jak-38

Jakowlew Jak-38 – samolot szturmowo-rozpoznawczy pionowego startu, jednomiejscowy. Jak-38 jest maszyną wielozadaniową typu VOLT z jednym silnikiem odrzutowym. Został zbudowany w technologii V/STOL (Vertical/Short Take-Off and Landing - Pionowy/Skrócony Start i Lądowanie) na terenie byłego ZSRR. Jego pierwszy lot ślizgowy miał miejsce 22.09.1970 r., zaś pierwszy podwójny lot przejściowy 25.02.1972 r. Maszyna wywodzi się z modelu Jak-36. Stacjonowała na lotniskowcach klasy Kijów. Od 1981 r. prowadzono nad nią prace nad zmodernizowaną wersją z mocniejszym silnikiem, oznaczoną jako Jak-38M.

Maszyna zademonstrowała swe właściwości w 1967. Ten samolot pionowego startu i lądowania był konstrukcją całkowicie eksperymentalną, mającą na celu umożliwienie badania nowego zespołu napędowego. Jak-38 startuje i ląduje przeważnie pionowo, ale może też wykonywać to w sposób normalny, jak każdy inny samolot. Główna para dysz jest wbudowana skośnie ku przodowi pod kątem 10 stopni, co ma na celu zrównoważenie skierowanego do tyłu ciągu dwóch silników startowych (wbudowanych pionowo jeden za drugim) znajdujących się za kabiną. Lądowanie jest wspomagane przez komputer pokładowy. Do zadań Jaka-38 należy niszczenie patroli morskich, rozpoznanie i atakowanie celów morskich.

Dane techniczne

Wymiary:
Rozpiętość skrzydeł 7,32 m;
Długość (A) 15,5 m, (B) 17,68 m;
Wysokość 4,37;
Powierzchnia nośna 18,5 m2 (inne dane: 15,80m2).
Masy: Własna: (A) 7485 kg, (B) 8390 kg, maksymalna (obie wersje) 11700 kg.
Osiągi: Prędkość maksymalna (bez podwieszeń na dużej wysokości) 1009 km/h (Ma=0,95), na poziomie morza 1041 km/h (Ma=0,85); początkowa prędkość wznoszenia 4500 m/min; pułap praktyczny 12000 m; zasięg bojowy (maksymalna masa uzbrojenia, mała wysokość) 240 km, zasięg - 680 km
Maks. Prędkość: 1010 km/h
Pułap: 12 000 m
Silniki: Główny: silnik turboodrzutowy - jeden dwuprzepływowy ze sterowanym wektorem ciągu Lulka AL-21 o ciągu 8160 kG (7800 daN), startowe: dwa silniki Kolesow ZM o ciągu 3570 kG (2500daN) każdy
Załoga: 1
Uzbrojenie: podwieszane o masie 2000 kg przy krótkim starcie, 600 kg przy starcie pionowym (Na 4 pylonach, w tym zasobniki z działkami GSz-23L kal. 23mm, rakiety powietrze-powietrze R-60 (w kodzie NATO: AA-8 Aphid), wyrzutnie niekierowanych pocisków rakietowych lub bomby do 3600 kg lub rakiety powietrze-woda AS-7 Kerry; brak stałego uzbrojenia).

Progrev-T - o tym czołgu jest tak niewiele informacji.

W Związku Radzieckim nie brakowało pomysłowych konstruktorów. Najlepszym dowodem na to jest czołg T-55 z silnikiem odrzutowym z samolotu MiG-15. Nie jest do końca jasne, czemu służył ten pojazd rodem z filmu science fiction, jednak najprawdopodobniejsze przypuszczenia sugerują, że miał on za zadanie rozbrajać pola minowe. Strumień gorącego powietrza odkrywał i detonował miny.

Bez względu na skuteczność i funkcje, jedno trzeba przyznać – wygląda niesamowicie.



I jak tu nie lubić sowieckich prototypów !

Czołg Car

W 1914 r. inż. N. Lebedenko zaprojektował i z poparciem Cara Mikołaja II zbudował prototyp maszyny bojowej, testy poligonowe odbywały się w 1915 r. Sam pojazd był dosyć oryginalną konstrukcja przypominającą bicykl, przednie koła o średnicy 9 m, pomiędzy nimi znajdowała się kabina załogi, pod nią jedna z wieżyczek, po bokach umieszczono wieżyczki artyleryjskie.

Pojazd był napędzany, dwoma silniki Maybach o łącznej mocy 500 km. Silniki pozyskano z wraku zestrzelonego zeppelina.

Potężne koła przednie miały ułatwić pokonywanie trudnego terenu, niestety po testach poligonowych okazało się że napęd jest za słaby, dodatkowo pojazd został źle wyważony i przy poruszaniu się tylne koło ugrzęzło w ziemi.

Komisja wojskowa stwierdziła że pojazd jest niepraktyczny i ostatecznie zaniechano dalszą dotacje projektu, rozważano użycie mocniejszych silników, lecz z braku środków porzucono pojazd na poligonie. Czołg Car został zabrany z poligonu i złomowany dopiero w 1923 r.







Taki mały temacik.

Niesamowita konstrukcja latająca z ZSRR

Latająca amfibia pionowego startu Bartini Beriev VVA-14 została zaprojektowana w Związku Radzieckim w latach 70. Stworzona do pionowego startu z wody, lotu z dużą prędkością na długich dystansach, osiągania bardzo wysokich pułapów i lotu tuż nad powierzchnią wody z pomocą efektu oddziaływania ziemi, VVA-14 projektu Roberta Bartini powstała jako broń przeciwko amerykańskim łodziom podwodnym.Prędkość maksymalna: 760 km/h. Obecnie jest to jeden z najdziwniejszych eksponatów w Muzeum Sił Lotniczych Federacji Rosyjskiej w Monino.









Jak było to wyj🤬 .
A i prośba do adminów , nie dawajcie tego do historii i dokumentu , bo raczej to mało ludzi zobaczy , a szkoda ...

Niegdyś w Związku Radzieckim panowie ,którzy po długich latach pracy przechodzili na emeryturę w ramach wdzięczności dostawali od władz komunistycznych Wołgę

... do przepłynięcia

Wiele złego można powiedzieć o komuchach, ale trzeba przyznać, że organizację mieli zajebistą.

Komsomoł (ros. Комсомол) – komunistyczna organizacja młodzieży w Związku Radzieckim, powstała w 1918 roku. Nazwa jest akronimem od słów Kommunisticzeskij Sojuz Mołodioży (Коммунистический союз молодёжи) czyli Komunistyczny Związek Młodzieży. Komsomoł skupiał młodych ludzi w wieku od 14 do 28 lat, natomiast funkcjonariusze organizacji (tak zwani działacze) byli często znacznie starsi.

Działalność

W latach 20. XX wieku ruch komsomolski odegrał dużą rolę w budowie przemysłu ciężkiego w ZSRR. Zaciągi były odzewem na VII Zjazd Komsomołu w 1926. Dzięki pierwszemu zaciągowi wyjechało 200 tys. komsomolców na tzw. Wielkie Budowy Socjalizmu, oraz 66 tys. na Ural. Największym czynem pozostała budowa w 1937 r. Komsomolska nad Amurem (Komsomoł budował także inne miasta np.: Turksib, Magnitka itd.) oraz Bajkalsko-Amurskiej Magistrali Kolejowej. Za czasów kolektywizacji na wieś udało się 140 tys. komsomolców, przyczynił się do likwidacji analfabetyzmu (od 1930 r. objął patronat nad szkołami i od 1931 r. nad Marynarką Wojenną i siłami powietrznymi ZSRR). W latach 1971-1975 do budowy 670 obiektów wyjechało ok. 500 tys. komsomolców, były to budowle KamAZ-u (przedsiębiorstwo aut ciężarowych), BAM-u (Magistrala Kolejowa), elektrownie jądrowe "Atommasz", wspólne budowle krajów RWPG, kombinat apatytów, ropy naftowej i gazu ziemnego na Syberii, kombinat elektrometalurgiczny w Oskole, czy zagospodarowanie nieczarnoziemnej strefy niezamieszkanej w RFSRR, prace melioracyjne, wiejskie hufce pracy (liczyły 20. tys. osób) i inne. Należy także wymienić akcję z lat 70 "Komsomoł – wiejskiej szkole" kiedy wybudowano 10tys. szkół i wyposażono 98 tys. pracowni szkolnych i warsztatów. W różnych formach dokształcania poza szkolnego brało udział 19,1 mln osób. Ważną dziedziną wychowawczą było sprawowanie politycznego i organizacyjnego kierownictwa nad organizacjami pionierów i Oktiabriat, w których wychowywanych było ponad 25 mln dzieci. Komsomoł wydawał 159 młodzieżowych i dziecięcych gazet o nakładzie 40 mln egzemplarzy oraz 43 mln egzemplarzy książek. Komsomoł miał trzy wydawnictwa (największe "Mołodaja Gwardia"). Naczelną władzą dla nich była Naczelna Redakcja Programów Młodzieżowych. Korzystano z telewizji (Komsomoł miał 122 regionalne studia telewizyjne, oraz radiostacja "Junost" – 154 redakcje radiowe).

Skład

Lata 70. XX wieku były okresem największego rozkwitu organizacji, ocenia się, że przewinęło się przez nią około dwóch trzecich populacji Rosji. Między rokiem 1978 a 1979 skupiała ona ponad 60% młodego pokolenia w ZSRR i liczyła 38 mln osób. Ponad 58% było zatrudnionych w gospodarce ZSRR. Z dojściem Breżniewa do władzy organizacja stała się masowa a większość członków płaciła składki nie uczestnicząc czynnie w działaniach. Komsomoł w tym czasie stracił charakter robotniczo-chłopski. Nadal jednak 42% członków uczniowie i studenci, 34,9% to robotnicy, 6,4% rolnicy, ale 16,7% to pracownicy aparatu partyjno-państwowego w ZSRR. Co piąty nauczyciel, co czwarty pracownik naukowy i wykładowca na wyższej uczelni w końcu lat 70 był komsomolcem. W ciągu pierwszych 60 lat istnienia Komsomołu przez tę organizację przeszło 120 mln osób. Jednym z bardziej znanych członków jest Michaił Chodorkowski były prezes Jukosu.

Największe akcje

- tzw. "Subotniki" czyli soboty, kiedy to młodzi komsomolcy pracowali w czynie społecznym,
- czynny udział w industrializacji (m.in. w latach 1929–1931 zbudowali Magnitogorsk, w 1932 Komsomolsk nad Amurem),
- podczas II wojny światowej tworzyli oddziały Młodej Gwardii,
- budowy ze składek np. okręt "Leninskij Komsomolec" został wybudowany ze składek komsomolców
- międzynarodowa edukacja młodzieży,
- udział w kolektywizacji wsi.

Obecnie

Po reformach Gorbaczowa organizacja zupełnie straciła na znaczeniu i została rozwiązana w 1991. Do dnia dzisiejszego istnieje natomiast gazeta, która była organem prasowym Komsomołu: Komsomolskaja Prawda. Dziś odrodzony Komsomoł jest młodzieżówką Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej.

Źródło: Wikipedia.

O istnieniu potężnego elektronicznego szpiega świat dowiedział się w sierpniu 1988 roku. Opowiedziała o nim po raz pierwszy Margaret Newsham, pracownica amerykańskiej bazy wywiadu Menwith Hill. Zgodnie z jej relacją podsłuchiwani mieli być wszyscy: politycy, biznesmeni jak i zwykli obywatele. Dziś wiemy już, że Wielki Brat ma imię – nazywa się Echelon…



Projekt Echelon to największa znana ludzkości sieć wywiadu elektronicznego, która przechwytuje krążące na świecie informacje. System powstał przy udziale USA, Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii i Nowej Zelandii, a zarządzany jest przez amerykańską służbę wywiadu NSA. Jednostki Echelonu znajdują się także w Niemczech (ich zadaniem ma rzekomo być przechwytywanie wiadomości z kanałów niemieckiej telekomunikacji i przyległej części Europy Środkowo-Wschodniej). Największa stacja nasłuchowa systemu Echelon znajduje się jednak w Menwith Hill w Północnym Yorkshire w Zjednoczonym Królestwie, niedaleko Harrogate. Rolą tej stacji jest szpiegowanie komunikacji w całej Unii Europejskiej.
Echelon skanuje linie komunikacyjne, które są rutynowo stosowane do wysyłania faksów, e-maili, prowadzenia czatów internetowych jak i dalekobieżnych połączeń telefonicznych. Prawdopodobnie system gromadzi i przetwarza średnio 3 miliardy przekazów elektronicznych na dobę. W zgromadzonych informacjach szuka wyrazów według określonych kluczowych słów np. “bomba”, “atak”, “terroryzm” lub zapisuje rozmowę telefoniczną (jeśli jest w innym języku, istnieje możliwość jej tłumaczenia w czasie rzeczywistym). Zebrane lokalnie informacje z całego świata przesyłane są do centrali w Fort Meade, gdzie znajduje się główna siedziba NSA.


Mapa przedstawia elementy systemu Echelon rozmieszczone na całym świecie.

W prasie można było przeczytać wiele na temat Projektu Echelon. Jeden z dziennikarzy próbujących rozwikłać tajemnicę “wielkiego brata”, Patrick S. Poole, napisał kilka artykułów na jego temat (m.in. w “New York Times”). W jednym z nich czytamy, że “system Echelon jest bardzo prosty. Stacje odbiorcze rozrzucone są po całym świecie. Wyselekcjonowane przez komputery informacje wędrują do analityków, którzy przyglądają się im i wybierają te, które powinny zainteresować szefów wywiadu. Choć Echelon z założenia ma wykrywać aktywność terrorystów i rządów dyktatorskich, jest używany także do innych celów, m.in. szpiegostwa politycznego, wywiadu gospodarczego i inwigilacji prywatnego życia zwykłych obywateli. Co gorsza Echelon pomimo upadku bloku komunistycznego – pierwotnego celu swojego działania – istnieje nadal i rozwija się”.



Po więcej zdjęć odsyłam....KLIKNIJ TUTAJ

Źródło: orwellsky.blogspot.se/2013/01/projekt-echelon-najwieksza-znana_28.html

Myslę, że ciekawie jest sobie zobaczyć czym dysponowali piechurzy ZSRR, Niemiec i USA stojący naprzeciw siebie podczas II Wojny Światowej. Pokazane jest to na 3 bardzo krótkich filmikach. Moim faworytem jest niemiecki MG-34(Przy każdej broni są linki do wikipedii - tam odsyłam po szczegóły)
ZSRR
PPSh wz. 1941 ,PPS wz. 1943 , DP
źródło filmu:http://www.liveleak.com/view?i=d48_1359069843
Niemcy
Luger P-08, Mauser 98k, Steyr MP-40, MP-44 i MG-34

źródło filmu: liveleak.com/view?i=a59_1359170163
USA
M1 Garand, M2, M3 Carbine "Grease Gun", Thompson M1A1 i Browning BAR 1918A2

źródło filmu: youtube.com
/watch?feature=player_embedded&v=JO5vM-K5MTU

Ale lipa, nie mogę edytować treści posta, więc linków do broni Niemców i USA nie będzie