Początek nowego roku akademickiego 2014/2015 na Politechnice Białostockiej. Jak zazwyczaj bywa gigantyczna kolejka do dziekanatu po odbiór legitymacji i różnych papierków.

Wnet jeden student z rządka chorobą genetyczną (nie ma w ogóle owłosienia) wpada na genialny plan polegający na szybszym załatwieniu swojej sprawy.

S: Ludzie mam raka, ostatnie tygodnie mojego życia są ciężkie jestem po chemii. Proszę zlitujcie się, przepuście mnie, nie chce spędzić ostatnich chwil życia na staniu w tej kolejce i tak moje życie jest ciężkie.

A: nie no idź.
B: proszę idź do przodu.
C: proszę zajmij moje miejsce.
itd.

Wnet student został przepuszczony przez wszystkich ludzi i dostał się do dziekanatu. Po 10 minutach wychodzi i mówi:

S: Taki c🤬j nie mam raka.

Miny zgromadzonych tam i stojących w kolejce ludzi nigdy nie zapomnę.

Dwóch kumpli wypiło kilka piwek i jeden zaprosił drugiego do siebie na "dobicie". Kiedy weszli do domu, powitał ich morderczy wzrok małżonki, chcącej pokrzyżować im plany. Wywiązuje się dialog:
- Paweł. Trzeba wyrzucić śmieci i wyjść z psem, a potem ziemniaki obrać do kolacji.
- Współczuję...

Historia prawdziwa, ale opowiadam jako kawał, żeby jakich lewak nie wrzucił do zbiorczego "sadolowe opowieści".