zj🤬e z angielskiego portalu, tłumaczyłem sam, wiem że c🤬jowo ale co tam. Przekaz jest

Nadchodzi rozp🤬ol

Jedząc ostatnio obiad przypomniał mi się wierszyk, który za szczyla opowiadał mi ojciec przy obiedzie na poprawę apetytu.

Może i mało sadystyczny, ale popadł mi w pamięć.

"Zupa z trupa, kawał rany
Chleb był gównem smarowany
A na deser pół słoika
Flegmy z cukrem od gruźlika"

Zapewne wielu z was pamięta, magiczny pebiscyt, w którym głosowaliśmy na naszą, jakże piękną miss, która dzięki nam zdobyła 1 miejsce.

O to pierwszy film, jakże wspaniałej recytacji pt. "Love". Uważam że ta Pani, ma na prawdę talent.

Zapraszam do obejrzenia.



K🤬ęłę, co my stworzyliśmy.

A tutaj magiczny dyplom, jakże pięknej panii.

Znalezione w komentarzach na onecie

Stoi na stacji skład Pendolino.
Drogi i cudny, jak we wsi kino.
Albo kasyno.
Stoi i wyje, dyszy i płacze,
Kiedyż was, tory, wreszcie zobaczę?
Ech, jak kiepściutko...
Ach, jak puściutko...
Och, jak cieniutko...
Uff, jak głupiutko...
Już ledwo stoi, już ledwo zipie,
A jeszcze Nowak pieniędzmi sypie.
Media do niego podoczepiali
I dziennikarzy, żeby klaskali:
Cmok, jakie piękne...
Cmok, jakie cudne...
Ech, jakie to dziennikarstwo trudne.
W pierwszym wagonie siedzi elita,
Nikt tu o koszty więc nie zapyta.
W drugim platforma, o jaka śmieszna
Jaka tragiczna, lecz jak pocieszna.
W trzecim pan premier z panem Nowakiem.
W czwartym lokalni - burak z burakiem.
A w piątym, baczność, minister Vincent
Dał za to miejsce dolarów pińcet.
W szóstym lemingi ślepo wpatrzone
W obrazek wyspy szczawiozielonej.
W siódmym już czeka red. Sobieniowski,
By PiS-em przesłonić ponure wnioski,
Że skład ten i pociąg, wielki, błyszczący
To bzdet jedynie nic nie znaczący.
Bo nie ma torów, jest tylko pic.
I wciąż pytanie dudni: jak żyć?
A władza rzecze: chłopcze, dziewczyno,
Żyjcie tak właśnie, jak Pendolino!
Na bocznej stacji, bez żadnych szans,
Bo przecież ważny jest tylko lans.
Niech was nie zwiodą ci z opozycji,
Że co innego w życiu się liczy.
Niech będzie zawsze, jak do tej pory:
Jest w Polsce władza, i są pisiory!

Wszystko jest w formie żartu, więc proszę się nie spinać, własne źródło, sam napisałem.

Prawda o Smoleńsku ma dwa różne oblicza,
Lecz prawdziwa jest tylko wersja Macierewicza.
Mówiąc o tym nie odczuwam żadnego strachu,
Bo nikt mi nie wmówi , ze nie było zamachu!
Mgła nad lotniskiem pojawiła się przenikliwa,
Od razu widać było, że twarz Tuska jest zdradliwa.
Nim wszyscy na miejsce dotarli tej mgły już nie było,
Tak szybko opadła, jakby się ją sztucznie stworzyło.
A czy samolot uderzając w tak malutką brzozę,
Nie powinien ją wykosić niczym Arab kozę?
Liczne wybuchy po wypadku widzieli świadkowie,
Gdy samolot prezydencki leżał rozbity w rowie.
Daję słowo, że na pokładzie trotyl się znajdował,
Donald Tusk z zimną krwią prezydenta zamordował.
Nikt poza tym nie informował z wieży pilotów,
Tak jakby życząc im jak najkrótszych lotów.
Tusk z Putinem musieli majstrować przy kokpicie,
Zabierając jednocześnie niewinnym ludziom życie!
Film na national geographic to była zwykła kpina,
Jasną sprawą jest, że przez działanie Putina.
Cały film zawierał tylko fantazje przedstawione,
A prawdziwe fakty o zamachu zostały utajnione.
Rząd się martwi jak „samobójstwa” świadkom popełnić,
Aby plan doskonały w całości perfekcyjnie dopełnić.

Przeróbka niewinnego wierszyka z podwórka wprost z hamburgerlandu.

Sadolu, mój sadolu,czemuś mnie tak skrzywił?
Widok baby bez k🤬sa bardziej mnie już dziwi
Ruscy, czarni i Chinole
Toż to sadol, ja pie*dolę
Ma psychika już złamana
Gdyż na harda wchodzę z rana.

Sadolu, mój Sadolu, czemuś mnie tak skrzywił?
Na widok dewiacji ma twarz się już nie krzywi.
Mózg na ścianie, w k🤬sie widelec
Kiedyż uznam „to za wiele”?
Lecz ja granic już dziś nie mam,
Tak jak Wy sadole mniemam!
Na pewno nie było

Lepiej c🤬jem mieszać kawę niż pisac białe wiersze k🤬a c🤬j.

Puste gesty, puste słowa,
puste serce, pusta mowa,
puste, choć zacięte usta,
pusty wzrok i głowa pusta,
pusty program i projekty,
do cna pustych stek inwektyw,
pusty jazgot, próżne żale,
krzyk, co treści nie ma wcale,
puste groźby, puste miny,
wielkie morze próżnej śliny,
puste hasła, obietnice,
wszystko puste – poza picem!
Słowem zero, nicość, próżnia –
tym się w świecie Tusk wyróżnia.
_________________________________
Jak w jednym wierszyku można ująć pięć lat światłych rządów naszego umiłowanego kłamcy sic! przywódcy.