Było blisko, by wszystkich zaskoczyć

Kobieta stara się powiesić jednak dochodzi do niej, że to nie jest dobry pomysł więc krzyczy o ratunek, by życia nie stracić na skutek tego czynu. Dokonanie ratunku ratuje jej życie bo się nie wiesza, tylko dynda sobie trochę jedząc dozę strachu.

wolał się powiesić niż wykąpać

Człowiek na ciuchci powieszony przez siebie nosi znamiona samobójstwa.

ukryta treść

W pociągu naszych marzeń
jest pełno dziwnych zdarzeń.
Bajeczne świeci słońce.
Wagonów są tysiące.

Pan bóbr jest konduktorem,
ma wszystko pod nadzorem.
A kogut – maszynistą,
pilnuje palenisko.

Trzymajcie się za boki,
przybyły śmieszne foki
i małpy, i głuptaki,
więc skład nie byle jaki.

Na korytarzu stoją:
żyrafa z mamą swoją.
Pomiędzy przedziałami,
krokodyl wraz z żabami.

Dosiadły się żurawie,
bociany kruk i pawie,
trzy osy oraz trzmiele
i mrówek bardzo wiele.

W jadalnym chrupią świnki,
radosne mają minki;
w sypialnym zaś wagonie,
leniwiec śpi na słomie.

A przy otwartym oknie,
kaczuszce główka moknie,
lecz trzeba to powiedzieć,
że lubi w wodzie siedzieć.

W cyrkowym wagoniku,
króliczek w meloniku,
szympansy strusie emu,
lecz nie wiadomo czemu;

na końcu tego składu,
nie można dojść do ładu,
bo pociąg jest bajkowy,
do drogi już gotowy.

Ruszamy wszyscy śmiało,
przygoda jakich mało.
Jedziemy w stronę słońca,
by bawić się bez końca.

Dwóch młodych Pakistańczyków chciało powiesić się na drzewie na Placu Victorii w centrum Aten. Szokujące zdjęcia migrantów obiegły media.

W porę odcięto sznury, mężczyźni przeżyli. Jeden z nich stracił przytomność. Obaj są w szpitalu.

Prawdopodobnie chcieli w ten sposób wyrazić sprzeciw wobec faktu, że udaremniono im dalszą podróż, na północ Europy - mówi policjant.

Grecja nadal stanowi główną bramę dla migrantów do północnej części Europy - zwłaszcza do Niemiec lub krajów skandynawskich. Przypomnijmy, że kilka dni temu tysiące osób utknęło na grecko-macedońskiej. Większość nie miała odpowiednich dokumentów umożliwiających podróż. Wpuszczani byli tylko Irakijczycy i Syryjczycy.

Od piątku zaś limit wpuszczanych osób obowiązuje w Austrii - do 80 ubiegających się o azyl dziennie i do 3 200 udających się dalej tranzytem. Nie wykluczono wprowadzenia kolejnych obostrzeń.

Zajumane z: rmf24.pl/raporty/raport-fala-uchodzcow/najnowsze-fakty/news-zdesperowa...

Zdjęcia na: dailymail.co.uk/news/article-3464711/Greece-warns-won-t-warehouse-soul...

- Co pranie ma wspólnego z Andrzejem Lepperem?
- Nie wiesza się samo.

- Panie dyrektorze, kadrowy się powiesił w swoim biurze.
- Odcięliście go przynajmniej?
- Nie, bo jeszcze się rusza.

Powieszenie (łac. suspensio) – jedna z najstarszych metod wykonywania kary śmierci.

Procedura:
Kara śmierci przez powieszenie polega na założeniu skazanemu na szyję pętli zaciskającej się pod ciężarem ciała. Drugi koniec pętli przywiązany jest do poziomej belki lub gałęzi. W momencie egzekucji kat usuwa spod nóg skazańca podparcie, co powoduje, iż ten zawisa na sznurze (stąd nazwa metody egzekucji). W początkowych egzekucjach tego typu skazaniec był wciągany na gałąź drzewa lub belki szubienicy za szyję. Stosowano też metodę, gdzie skazańca spychano z oparcia do przodu, ale zarzucono ją ze względu na fakt, że taki sposób wykonywania kary nie powodował przerwania rdzenia, gdyż siła była kierowana do przodu a nie w dół. Poza przypadkami egzekucji wykonywanych doraźnie, do wykonywania wyroków przez powieszenie wznoszone były konstrukcje zwane szubienicami.

Przyczyna zgonu:
Wbrew obiegowym opiniom w czasie powieszenia skazany niemal nigdy nie umiera wskutek uduszenia, a zgon następuje w wyniku przerwania rdzenia kręgowego na odcinku szyjnym. Dzieje się tak, gdyż na kręgosłup szyjny działa siła powstająca w momencie, gdy swobodny spadek ciała skazańca zostanie powstrzymany przez sznur. W wyniku tego tułów i kończyny (część ciała znajdująca się poniżej pętli, czyli około 93% masy) siłą bezwładności (tym większą, im dłuższy był sznur użyty do egzekucji) oddziałują na kręgi szyjne. Powoduje to przerwanie ciągłości rdzenia kręgowego (tzw. skręcenie karku) i zgon.

Sporadycznie zdarzały się sytuacje, iż przerwanie rdzenia nie następowało. Bywa to spowodowane zbyt małą długością sznura w połączeniu z niską wagą skazańca lub jego masywną budową (mocne struktury kostne lub silna muskulatura odcinka szyjnego). W takich wypadkach śmierć następuje przez uduszenie, nie jest to jednak uduszenie w sensie potocznym, polegające na zaciśnięciu krtani i odcięciu dopływu powietrza do płuc, co dawałoby skazańcowi nawet kilka minut powolnego, świadomego duszenia się. W przypadku duszenia spowodowanego przez pętlę następuje odcięcie dopływu natlenionej krwi z płuc do mózgu, co jest wynikiem zaciśnięcia tętnic szyjnych przez sznur. Wskutek tego w ciągu kilku sekund skazany traci przytomność, a wkrótce (po ok. 4 minutach) następuje zgon.

Aby zapobiegać podobnym sytuacjom, w USA i Wielkiej Brytanii skazany był ważony dzień przed egzekucją. Miało to na celu dobranie odpowiedniej długości stryczka, tak by śmierć nastąpiła w wyniku przerwania rdzenia kręgowego. Stryczek był gotowany, aby zminimalizować rozciąganie, oraz namydlany, aby łatwo i szybko się zaciskał. Skazanemu, który umieszczany był na zapadni, zakładano na szyję pętlę (stryczek) w taki sposób, by węzeł znajdował się nad jego lewym uchem, następnie otwierano klapę zapadni.

Zastosowanie:
Egzekucja przez powieszenie jest jedną z najstarszych form wykonywania kary śmierci; wzmiankowane jest już u Homera i w Starym Testamencie. Szeroko rozpowszechniona od okresu średniowiecza; był to najczęstszy rodzaj egzekucji wykonywanej w sposób zwykły, tj. nieprzysparzający skazańcowi dodatkowego bólu (zob. kwalifikowana kara śmierci), jednak jako kara "niehonorowa" powieszenie nie było stosowane wobec arystokracji czy szlachty.

W Polsce, po odzyskaniu niepodległości, prawo karne przewidywało powieszenie jako jedyny sposób wykonywania kary śmierci; jedynie w stosunku do żołnierzy miało być stosowane rozstrzelanie.

Do 1890 roku powieszenie było główną metodą wykonywania kary śmierci w USA, która jest wciąż oferowana jako alternatywa dla zastrzyku z trucizny w stanach Delaware i Waszyngton. Powieszenie jest wciąż stosowane w Japonii, Indiach i niektórych państwach muzułmańskich.

W krajach muzułmańskich wyrok śmierci przez powieszenie wykonuje się w sposób nieco odmienny. Na szyję skazanego zakłada się pętlę, a następnie skazaniec jest podnoszony przez żuraw (niekiedy dźwig budowlany). Egzekucje tego typu wykonywane są publicznie.

Długość sznura:
Fachowo określa się dwie metody powieszenia z zastosowaniem zapadni. Zależy ona od długości sznura.

Krótki sznur:
Kiedy sznur jest na tyle krótki, że skazaniec opada bardzo nisko lub nie opada, tylko zawisa od razu. Metoda ta jest krytykowana, ponieważ wtedy nie następuje natychmiastowe (lub w ogóle) przerwanie rdzenia kręgowego, a skazaniec umiera od uduszenia dłużej niż w metodzie długiego sznura.

Długi sznur:
Skazaniec opada wraz z pętlą na szyi na pewną odległość; siła ciążenia powoduje, że po takim rozpędzie przy naprężeniu się sznura rdzeń kręgowy zostaje w momencie przeciążenia przerwany, powodując niemożność zaczerpnięcia powietrza, dużo szybszą utratę przytomności i śmierć. Metoda ta została opracowana w Wielkiej Brytanii i rozpowszechniona w wielu krajach.

Hang on!

Tak, zap🤬liłem to od początku do końca...

Gdy moja córka zaszła w ciążę ze swoim czarnym chłopakiem, bardzo zaskoczyła mnie ich postawa. Oboje zachowali się jak należy. Powiesili się.

Gdyby ktoś chciałby się przyp🤬olić, to informuję, że to tylko kawał i należy go traktować z przymrużeniem oka.

 

Pewien zazdrosny sadol postanowił zemścić się na swej lubej. Niestety, nie wyszło.



Wstawka z www.piekielni.pl