Dzieło kuzyna, masło orzechowe domowej roboty. Wyszło tanio, stąd nazwa zawierająca żyda . Materiał własny.

Masło zapowiedziało mi dzisiejszy dzień ...

Baca podejrzewał, że jego żona go zdradza, gdy tylko on wychodzi na hale pasać owce.
Jako "majster złota rączka" postawił pod łóżkiem garnek śmietany i powiesił nad nim łyżkę.
Gdy tylko jedna osoba leżała na łóżku, łyżka wisiała nad powierzchnią, gdy położyły się dwie osoby, łyżka zamaczała się w śmietanie.
Proste i skuteczne.
Po powrocie z hali baca biegnie do sypiali...
Patrzy a tam garnek pełny masła

Co tu wiele godoć macio przeca oczynta, więc nie muszę pisać co tam jest, bo prócz kota jest też kanarek w lewym dolnym rogu.

coś mi się wydaje , że będzie w sucharach

Reporter pyta Cygana
- Na co pan zwraca uwagę, kiedy bierze pan masło w sklepie?
- Na kamery i ochronę.

Budzi się ruski generał ze srogim bólem łba i problemami z kalibracją wizji i fonii. Kątem oka widzi adiutanta, piorącego w umywalce jego obrzyganą marynarkę.
Chcąc zachować twarz, mruczy niewyraźnie:
-Ale ten Iwanow to cham! Całego mnie zarzygał, kiedy zasnąłem.
-Tak jest! Gacie też panu zaszczał.

Stalin postanowił udowodnić Churchillowi i Trumanowi wyższość komunizmu nad kapitalizmem. Zaproponował im konkurs w którym trzeba było nakłonić kota, aby zjadł ostrą musztardę.
Churchill wziął kawałek szynki i położył ją obok spodka z musztardą. Stalin wykrzyknął:
-To korupcja!
Truman wziął szynkę i posmarował ją musztardą. Stalin krzyknął:
-To oszustwo!
Józek zaś posmarował kotu dupę musztardą. Kot miauknął żałośnie i wylizał wszystko dokładnie. Stalin rzekł:
-Towarzysze, zwróćcie uwagę na to, że kot zjadł musztardę dobrowolnie i z pieśnią na ustach.

Aby złagodzić niedobory masła, Politbiuro WKP nakazało sowieckim naukowcom opracować technologię zamiany gówna w masło. Projekt miał zostać wykonany na najbliższą rocznicę rewolucji. Na tydzień przed terminem naukowcy informują o pięćdziesięcioprocentowym sukcesie: Produkt można już rozsmarować, tylko są problemy ze zjedzeniem go.

Sadystka i kosa, efekt? Wp🤬lanie kanapek

o smaku realności

Dwóch Polaków wędruje przez pustynię. Tydzień już tak łażą, bez jedzenia i wody... W końcu jeden wpadł na pomysł.
- Marian, rozdzielmy się, każdy pójdzie w inną stronę, to może wreszcie któryś z nas dotrze do oazy.
I tak zrobili. Marian idzie, wychodzi za taką wielką wydmę, patrzy, a tam taka wielka góra żarcia. Wszystko, co tylko można sobie wymarzyć, leży na wielkim stosie. A na szczycie tego stosu leży paskudna, stara, tłusta, goła baba. I woła do niego:
- Chłopcze! Możesz zjeść co tylko zechcesz z tego stosu, ale musisz mnie przelecieć!
Wiadomo, Polak sprytny człowiek, zamiast samemu się paprać, wziął kukurydzę i zrobił nią co trzeba... Potem rzucił styraną kukurydzę gdzieś za siebie, a resztę żarcia zjadł. I idzie taki napchany dalej, krąży po pustyni. Wtem spotyka tamtego drugiego Polaka.
- Stary, tak się szlajasz tu głodny po tej pustyni, a ja - nie uwierzysz! - Przed chwilą zjadłem górę żarcia! Dawno się tak nie obżarłem!
- Górę żarcia? - Odparł tamten z politowaniem. - Ja znalazłem i zjadłem kukurydzę. Taaaka była na niej warstwa masła!