Spotyka się trzech pedałów wdowców:
-Zwłoki mojego Januszka -mówi pierwszy- skremowałem, jak sobie tego życzył, a później rozsypałem na plaży, gdzie go poznałem.
-Oh, jak romantycznie. Ja mojego ukochanego też skremowałem -powiada drugi- i rozsypałem na górskiej polanie, na której pierwszy raz się kochaliśmy.
-Cudownie....
Na to trzeci:
-Ciało mojego Andrzejka też skremowałem, a jego prochy wsypałem do grochówki...
-Mój boże, dlaczego do grochówki ?!
-Żeby wyj🤬 mnie w dupę ten ostatni raz.

Całkiem ciekawy materiał o tym co dzieje się z nami po śmierci

Gdyby nie regulamin, nakazujący komentarz do zdjęcia, to bym to zostawiła "bez komentarza"

Sp🤬olone dzieciństwo poziom hard

Dokument o chłopcach, którzy żyją i pracują w Manikarnika nad Gangesem - największym skupisku stosów kremacyjnych w Indiach. Każdego dnia płomienie pochłaniają tu ponad 150 ciał, gwarantując natychmiastowe moksha – uwolnienie z cyklu narodzin i powrotów. Wielu przybywa tu, by tu umrzeć lub zostać poddanym kremacji. Śmierć w tych okolicach to spory biznes, z którego żyją zarówno grube ryby, jak i płotki. Dzieciaki zbierają lub kradną zużyte całuny i sprzedają za grosze, by zapewnić byt sobie i rodzinie. Zahartowane, przywykłe do przeciwności losu, wzmocnione ciągłą przemocą prześlizgują się między stosami i wiodą ciężki żywot w "krainie umarłych".

com/watch?v=fBr7xJguqmg

Bo pochowali ją w słoiku...



w lodówce ->