"PTASZEK SOBIE FRUNIE Z DALA,
ŻABA DUPE W WODZIE MOCZY,
W GÓRZE SLONCE ZAP🤬LA,
K🤬A! CO ZA DZIEN UROCZY!!!"
Analiza :
Wiersz jednozwrotkowy, czterowersowy z rymem sylabowym, z równomiernie rozlozonym akcentem. Podmiot liryczny wyraza swoje glebokie zadowolenie z otaczajacego go swiata, przepelnia go kwitnacy stoicyzm i szczescie, które czlowiekowi zyjacemu we wspólczesnym zamecie, moze dac tylko otaczajaca przyroda.
Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w blekicie wody dupa zaby jest pretekstem do euforii. Zap🤬lajace inne stworzenia sugeruja wczesne lato, kiedy swiat zwierzecy obudzil sie z otchlani zimy. Pointa liryki jest jednoznaczna i latwo odczytywalna.
Liryczne JA personifikuje slonce. W slowie "zap🤬la" oddaje szybkosc i zlozonosc ruchu slonca, które przeciez nie jest istota ludzka i nie moze "zap🤬lac" senso stricte.
Uwage zwraca uzycie wulgaryzmów, których znajomosc swiadczy o ludowych korzeniach poety i glebokiej wiezi ze spoleczenstwem. W moim rozumieniu autor chcial sie tym utworem odwdzieczyc srodowisku, z którego wyrósl za poswiecenie i trud wlozony w zapewnienie mu nalezytego wyksztalcenia.
Szkoda, ze tak malo w dzisiejszej poezji wierszy o tak pogodnym nastroju!
