Wysłany:
2015-07-12, 3:01
, ID:
4087283
18 
Zgłoś
Mój pradziadek był wysokiej rangi oficerem Wojska Polskiego, poszedł na wojnę zostawił prababcię, dzieci, dwór, służbę. Babcia - miała 12 lat, opowiadała mi od dziecka jak ich napadli sąsiedzi Ukraińcy z siekierami, w nocy. Uszli z życiem bo obroniła ich służba. Uciekli, ogromny majątek przepadł. Wywożono ich w węglarkach na zachód. Z jej opowieści Niemcy byli lepsi niż Ukraińcy (nie mam na myśli KLów, lecz podejście). Ona Ukraińcom nigdy nie wybaczy, nigdy nie chciała tam wrócić. Ja spotykam młodych Ukraińców, przez jakiś czas nawet się z jedną umawiałem, ostatnio nawet podwiozłem jakąś bardzo młodą parę studentów z GD do WWA, nic mi nie zrobili, otwarcie rozmawialiśmy o stereotypach. Jednak trzeba pamiętać, jakie potwory siedzą w ludziach. Niektóre nacje, tereny zamieszkałe przez autochtonów (co obecnie jest coraz mniej spotykane przez rozwój i migracje), kultury mają do nich większe skłonności. Ukraińcy mają i to jest fakt. Z kolei mój tata, zabrał mnie na wakacje wzdłuż całej wschodniej granicy. Zajeżdżaliśmy na stare, opuszczone cmentarze pomordowanych przez UPA, gdzieś w lasach, gdzie ledwo dojeżdżaliśmy land cruiser'em, na spacyfikowane wsie. Opowiadał, że w tych miejscach przybijali dzieci do płotów... Miałem 10 lat, robiła na mnie wrażenie skala okrucieństwa, nie rozumiałem k🤬a DLACZEGO, PO CO tak krzywdzić. Ten kto zna historię, @~Prometheus_Coprophagus - w szkole nie uczą o tych tragediach tak jak powinni, inaczej myśli się o Ukrainie, gdy widzisz omszałe groby całej, wymordowanej wsi, gdzie jedynie wiatr śpiewa im pożegnalną pieśń. A młodzi Polacy powinni to wiedzieć, ale nie dla nienawiści czy nowych waśni, lecz ku przestrodze.
