
"Gw馃がty na kobietach w Armii Czerwonej by艂y bardzo pospolite. Genez臋 tego zjawiska trzeba szuka膰 ju偶 na pocz膮tku zaistnienia komunistycznego aparatu pa艅stwowego i laickiej ateistycznej moralno艣ci. Przyczyn膮 seksualnej wolno艣ci w laickiej i ateistycznej Rosiji Sowieckiej by艂a kobieta, aposto艂ka wolnej mi艂o艣ci, pierwsza feministka i pierwsza "ministra", nimfomanka, Aleksandra (Sasza) Ko艂艂ontaj. To ona rozpocz臋艂a rewolucj臋 seksualn膮 w艣r贸d bolszewik贸w ju偶 w 1918 roku i wznieci艂a w swoim narodzie ogie艅 nami臋tno艣ci. W zrujnowanym, dotkni臋tym g艂odem i n臋dz膮 kraju, odbywa艂y si臋 seksualne bachanalia, a ich konsekwencje okaza艂y si臋 katastrofalne; ulicami maszerowa艂y parady nagich ludzi, tysi膮ce nudyst贸w opala艂y si臋 na pla偶ach, a w Moskwie wystawnie manifestowano nowy styl 偶ycia: Cz艂onkowie Komsomo艂u 艂膮czyli si臋 w mi艂osne komuny a bohema wymienia艂a si臋 kochankami. Europejscy publicy艣ci, g艂贸wnie "lewactwo" entuzjastycznie opisywali wolno艣膰 seksualn膮 nowych ludzi radzieckich. Ba! Liberalny Zach贸d rozpocz膮艂 nawet turystyk臋 seksualn膮! S艂ynny psychoanalityk Zygmunt Freud powiedzia艂, 偶e w艂adcy ZSRR wykazali si臋 m膮dro艣ci膮 daj膮c ludziom ograniczon膮 swobod臋 seksualn膮. Ale Freud si臋 myli艂. W nowym kraju proletariuszy nie by艂o 偶adnych ogranicze艅 wolno艣ci seksualnej. Tylko zwolennicy Aleksandry Ko艂艂ontaj i radziecka bohema uznawali woln膮 mi艂o艣膰 za szczyt rewolucyjnej wolno艣ci. Niepi艣mienna, gn臋biona wi臋kszo艣膰, widzia艂a w niej pretekst do gw馃がt贸w na kobietach. Ko艂艂ontaj pragn臋艂a wyzwoli膰 kobiety i da膰 im prawo do wyboru partner贸w na r贸wni z m臋偶czyznami, ale wi臋kszo艣膰 misjonarzy jej idei stanowili prostacy, kt贸rzy uwa偶ali woln膮 mi艂o艣膰 za przyzwolenie na wcielenie prymitywnego szowinistycznego wzorca seksualno艣ci. W ko艅cu kobiety sta艂y si臋 zak艂adnikami rewolucji seksualnej w ZSRR. I tak przyw贸dcy Komsomo艂u jako pierwsi z艂amali ide臋 wolnej mi艂o艣ci. Wprowadzili mianowicie inicjacj臋 seksualn膮 dla dziewcz膮t do艂膮czaj膮cych do ich organizacji. Mieli w艂asne pogl膮dy na seks i przysz艂o艣膰 spo艂ecze艅stwa. Kobiety uwa偶ano jedynie za obiekty po偶膮dania. Ch艂opcy i dziewcz臋ta czytali Marksa i Engelsa na g艂os, dyskutowali o walce klas i hegemoni proletariatu, potem starannie odk艂adali ksi膮偶ki i rzucali si臋 w wir seksu grupowego. Szczeg贸lnym zainteresowaniem ch艂opc贸w, cieszy艂y si臋 nowe towarzyszki. Przyw贸dcy niekt贸rych kom贸rek Komsomo艂贸w na wsiach wprost deklarowali: "DO艁膭CZ DO KOMSOMO艁U I DAJ SI臉 PRZELECIE膯". By艂o wiele takich przypadk贸w. Nazywa艂o to si臋 sprawdzianem. Niekiedy inicjacje przeprowadzano w parkach, czasem w grupie, ale niemal zawsze publicznie. Dziewcz臋tom, kt贸re przed ni膮 si臋 wzbrania艂y odczytywano pierwszy artyku艂 regulaminu przyj臋tego przez Rewolucyjn膮 Lig臋 M艂odych Komunist贸w, z 4 listopada 1918 roku. Pod koniec lat 20 -tych artyku艂 ten usuni臋to z dokument贸w, ale zosta艂 odtworzony z notatek opublikowanych w 1931 roku w berli艅skim biurze "艢wiat na Kraw臋dzi". Oto jego fragment: "Ka偶dy cz艂onek Komsomo艂u i ka偶dy student szko艂y zawodowej mia艂 prawo zaspokoi膰 swoje potrzeby seksualne (...)". Je艣li pragn膮艂 zbli偶enia z Komsomo艂k膮, jej obowi膮zkiem by艂o spe艂ni膰 jego 偶yczenia. Odmowa by艂a niedopuszczalna. Niech臋膰 do zaspokojenia naturalnej potrzeby dzia艂acza Komsomo艂u uwa偶ano za niestosown膮. Kobiety, kt贸re odmawia艂y karcono na zebraniach m艂odzie偶贸wki i cz臋sto karano publicznie. Ostateczna kar膮 by艂o wydalenie z Komsomo艂u. Dziewcz臋ta takie uwa偶ano za g艂upie, ciemne i ograniczone. Oskar偶ano je o wrogo艣膰 wobec ustroju. Centralny Komitet Komsomo艂u regulowa艂 zwyczaje seksualne swoich cz艂onk贸w wsp贸lnie z w艂adzami lokalnymi za pomoc膮 odpowiednich praw. Np. w Saratowie miejscowe w艂adze zatwierdzi艂y dekret znosz膮cy podleg艂o艣膰 seksualn膮 kobiet. Tekst dekretu przechowywany jest w... archiwum Zarz膮du Federalnej S艂u偶by Bezpiecze艅stwa w Orle pod numerem 12554P. Oto jego fragment, t艂umaczenie z fotokopii orygina艂u: 搂1. Znosi si臋 od 1 stycznia 1918 roku prawo posiadania kobiet w wieku od 17 do 30 lat. 搂2. Ich dawni w艂a艣ciciele (m臋偶owie) zachowuj膮 prawo do korzystania z by艂ych 偶on wedle 偶yczenia. 搂7. Wszyscy inni m臋偶czy藕ni maj膮 prawo u偶ywa膰 kobiet nie cz臋艣ciej ni偶 4 razy w tygodniu przez trzy godziny. 搂8. Jest to mo偶liwe wtedy, gdy wp艂ac膮 2% swych dochod贸w na fundusz "Pokolenia Ludowego". Natomiast w mie艣cie W艂adimir wydano nast臋puj膮cy dekret: "Ka偶da samotna kobieta w wieku powy偶ej 18 lat, staje si臋 w艂asno艣ci膮 pa艅stwa i musi zarejestrowa膰 si臋 w Biurze Wolnej Mi艂o艣ci. Nast臋pnie specjalny Komitet wydawa艂 cz艂onkom partii kupony uprawniaj膮ce do uprawiania seksu z kobietami zarejestrowanymi w tym偶e biurze. Dekret opublikowano w gazetach i rozlepiono na ulicach. Towarzysze uradowani z mo偶liwo艣ci uprawiania seksu z dowoln膮 kobiet膮 jedynie za okazaniem certyfikatu, ustawiali si臋 w kolejkach do magistratu, 偶eby go otrzyma膰. I tak pod Omskiem za艂o偶ono Okr臋gowy Centralny Komitet BABRASPRED, czyli "komitet dystrybucji kobiet". W BABRASPREDZIE pod Omskiem kobiety zmuszano, 偶eby wbrew swojej woli s艂u偶y艂y m臋偶czyznom. Ich oprawcy traktowali je jak swoj膮 w艂asno艣膰. Komitet udziela艂 towarzyszom partyjnym w艂adzy seksualnej nad trzema kobietami. Szanowani rewolucjoni艣ci byli uprawnieni do pi臋ciu kobiet. Natomiast znajomym wydawano specjalne certyfikaty, dzi臋ki kt贸rym mogli korzysta膰 z tylu kobiet z ilu tylko chcieli. Poza tym "BABRASPRED" udziela艂 specjalnych, jednorazowych pozwole艅 obywatelom, oto przyk艂adowa tre艣膰 pozwolenia: "Zarz膮dza si臋, 偶e madm艂azel Krynkina Matrona b臋dzie towarzyszy膰 towarzyszowi Bezg艂owemu w 艂a藕ni o 4 wieczorem 18 stycznia 1924 roku". Gazeta "PRAWDA" krytykowa艂a m艂odzie偶贸wk臋 nazywaj膮c j膮 "gw馃がtochodem". Jej cz艂onkowie mieli niszczy膰 bur偶uazyjny styl 偶ycia: wpadali do dom贸w i gw馃がcili zam臋偶ne kobiety na oczach ich m臋偶贸w. Efekty seksualnego rozpasania ujawni艂y si臋 ju偶 na pocz膮tku lat 20 - tych, ale o tym innym razem.
Ka偶dy ju偶 powinien wiedzie膰, 偶e gw馃がty na kobietach w wykonaniu 偶o艂nierzy Armii Czerwonej nie by艂y wcale rzadko艣ci膮. Lecz win臋 za to ponosi r贸wnie偶 ateistyczna ideologia, kt贸ra neguje Boga. A tam, gdzie B贸g nie jest prawem, to prawo staje si臋 bogiem. Nasuwa si臋 pytanie, czy sprawcy gw馃がt贸w byli karani? Je艣li 偶o艂nierz zgw馃がci艂 kobiet臋 i mia艂 pecha, 偶e zosta艂 rozpoznany przez ofiar臋, a ta z kolei mia艂a kogo艣 "wp艂ywowego", to taki "gw馃がciciel" by艂 publicznie stracony przed frontem poddzia艂u strza艂em w ty艂 g艂owy w wykonaniu politruka."